We leven nog'

Bom Dia!

Maandagmorgen en de negende week in Lissabon is van start gegaan. Terwijl er een Nederlander is doodgeschoten in Syrië en het spaargeld in Cyprus in zwaar gevaar is, leef ik nog altijd. Waarom ik niets van me heb laten horen met reisverslagen? Omdat ik niet heel veel speciaals meer meemaak. Op een gegeven moment wen je aan je omgeving en dan vind je alles maar 'normaal'. Nou goed, nu is het weer een keer tijd om mijn belevingen zwart op wit te zetten. Of in dit geval lichtgrijs op wit want de site doet een beetje raar!

Zoals ik al zei waren de afgelopen twee weken niet de spannendste. Ik heb gezocht naar een kapper en heb morgen een afspraak. We hebben nog wat gelunched met de schoolgenoten en zijn beide ook nog eens ziek geweest.

Het is nu vooral 'uitkijken naar' voor mij. Uitkijken om weer naar huis te gaan? Nee, dat absoluut niet. Ik kijk uit naar de komst van mijn vader over anderhalve week en als het goed is komt Oscar (vriend) vervolgens ook nog voor vijf dagen over uit ons koude kikkerlandje. In beide gevallen heb ik lekker wat vrije dagen en kan ik hun deze prachtige stad showen, want dat is het wel! Verder kijk ik uit naar de wedstrijd Benfica - Newcastle, hier ga ik heen met pa en zijn vriendin. Een erg mooie wedstrijd en ook gelijk mijn laatste hier in Portugal! Verder zijn we door een collega van Martijn uitgenodigt voor een dinner. Dit is een Portugese vrouw met een Nederlandse man, verder hebben ze twee dochters van onze leeftijd dus wie weet..

De stage an sich gaat oké, vorige week wel even op scherp gezet (wat ik overigens niet goed kon hebben), maar nu snap ik het weer en ben ik hier weer vol goede moed. Het was een beetje ingekakt na al die saaie voorgaande weken. Dat brengt mij gelijk tot het laatste punt want de collega naast me zit alweer in mijn nek te hijgen met wat orders die in het systeem moeten worden gezet en wie kan dat nou beter dan ik? Dit was 't korte reisverslagje en ik hoop dat we komende maand weer meer gaan meemaken.

Adiosss.