Een bewogen weekje.

Zo daar zitten we weer Maandagochtend, een nieuwe week stage staat op het punt van beginnen. Hoe kan ik beter beginnen dan met een reisverslag van de voorgaande week? Precies een week geleden had ik dat niet gedacht, een reisverslag schrijven op stage. Het zal wel hard aanpoten worden dacht ik. Nou tot dusver nog niet hoor. En ik zal nu precies even uit gaan leggen waarom. Ik heb toch niks anders te doen!

Een week geleden was het zover. Klokslag 07:00 ging de wekker en Martijn verliet als eerste zijn bed. Beide beginnen we om 09:00 uur maar omdat hij langer moet reizen en dus eerder weg moet moet hij eerst douchen. Nog even tijd voor mij om te 'snoozen' zoals dat zo mooi heet. Vervolgens ben ik mijn bed uitgegaan en heb het standaardritueel uitgevoerd, of het nou tien uur of zeven uur is, als eerst pakken we twee kleine yogi flesjes uit de koelkast. Een aardbei en een banaan, een heerlijk begin van de dag. Dit gecombineert met een sigaretje op het balkon zorgt voor een goed begin van de dag. Nou goed, nadat ik weer zittend een douche had genomen (dit omdat het dak afloopt) en me netjes had gekleed was ik er helemaal klaar voor. Dit keer zou ik het anders gaan doen. Andere instelling, ander mens. Een keer wat van een stage-periode gaan maken. Ervaring opdoen, ervaringen uitwisselen en vooral altijd blijven lachen!

Om 08:20 verliet ik het huis, iets aan de vroege kant. Maargoed ik wist niet hoe het ging lopen en ik kom nooit te laat haha. Na vijf minuten lopen was ik bij het metro-station voor een reis van tien minuten. Eenmaal vijf haltes verder was het pas 08:35, misschien zou ik ergens een 'speciale koffie' kunnen scoren? Na eventjes rondgelopen te hebben zag ik een zaakje waar dit mogelijk was. Een koffie en een Compal Fresh Jus of iets dergelijks. Die kon ik dan mooi meenemen naar mijn werk. Al snel zou blijken dat dit zaakje een standaard ritueel ging worden. Na twee dagen noemde de man achter de bar mij al een grappige buitenlander en inmiddels elke keer als ik binnenkom staat de koffie al klaar. Mooi die Portugese mensjes, en vooral lekker goedkoop. €1.80 voor een koffie en een jus is niet veel! Nou goed nadat ik op stage was aangekomen, ruim op tijd was er slechts een van de drie collega's. Deze had ik al eens ontmoet maar toch was het raar om na een ontmoeting van vijftien minuten direct de tweede keer te 'kussen'. Maarja dat is normaal dus ik moet me wel aanpassen hihi. Inmiddels waren de andere twee er ook, ze vroegen allerlei dingen over Nederland en over mijn leven. Uiteraard vroeg ik ook veel aan hun want ik wil dit land en de mensen leren kennen. Al snel bleek dat mijn account etc voor de computer nog niet voor handen waren waardoor ik niet aan de computer kon. Rare situatie die in Nederland bijna nooit voorkomt. Ook kwam ik erachter dat ik hier gewoon gedumpt was. Deze drie dames hebben het alle superdruk en eigenlijk helemaal geen tijd om mij alles uit te leggen. Mijn stage-begeleider? Nergens te zien. In Madrid of Milaan heb ik mij toen maar laten vertellen.

Toch heb ik de eerste dag veel geleerd. Mijn collega's zijn zo aardig en behulpzaam. Maar ik moet ook zeggen dat het allemaal niet zo heel moeilijk is. Beetje orders in het systeem zetten, contact houden met de klant, het nodige papierwerk versturen en transport regelen. Afwisselend en uitdagend dat wel. Vooral als je een lastige klant hebt. Ook kwam ik erachter dat mijn bedrijf niet alleen flessen recycled maar ook weer levert. Zo maken we flessen voor o.a Remia en nog wat Nederlandse bedrijven. Ja het is een echt internationaal bedrijf zoals ik op school heb geleerd! Incoterms, Letter of Credit, vele talen en andere culturen. Best geinig allemaal. De eerste dag ging best snel door het vele praten en het spelen van spelletjes op mijn telefoon (Ja, ik had toestemming). Ik keerde huiswaarts en het was tijd om te koken en nog wat dingen voor mezelf te doen. Wat ik heb gedaan weet ik niet, filmpje gekeken ofzo. Na stage doen Martijn en ik vrijwel niets meer. Wat huishoudelijke taken en voor de rest uitrusten.

De volgende dag hadden we vrij. 'carnaval' is hier een nationale feestdag. Nou goed, we wouden natuurlijk heel graag naar stage maar we moesten het maar accepteren. Die dag hebben we niks uitgevoerd en zijn ook absoluut niet de deur uitgeweest. Er was namelijk geen hond te bekennen op de straten dus ik weet eigenlijk niet wat ze hier onder 'carnaval' verstaan. Nouja, een beetje. Het is iets Katholieks en dan mogen ze tot Vrijdag geen vlees eten ofzo. Niemand die zich daar aan houd natuurlijk maargoed, een vrije dag is altijd goed meegenomen. Woensdag was mijn account er maar nog geen e-mail. We konden beginnen met het programma te verkennen. Omdat de drie dames allemaal erg druk zijn zijn het vrijwel vijf minuten kort een klein uitlegje om vervolgens weer een uur niets te doen. Maakt mij niet uit, vermaak me wel. Ik zie dat ze alle drie wel willen maar simpelweg niet kunnen omdat ze geen tijd hebben.

Op Donderdag was mijn echte stagebegeleidster er. Niet lang hoor, gesprekje van vijf minuten of iets dergelijks. Eerste indruk? Ze lijkt heel erg op Cruela de Vil. Die vrouw die de 101 Dalmatiers wilt stelen in die film. Nee, erg afstandelijk en wat mij betreft mocht ze wel weer gaan. Haar zie ik niet als m'n stagebegeleider, eerder de andere drie dames. Die Donderdag kreeg ik nog wat uitleg en aan het eind namen we weer afscheid. Dit gebeurde driekwartier eerder dan normaal. Dat had ik gevraagd omdat Ajax om zeven uur zou spelen, hier is het een uur vroeger dus zes uur. Dan zou ik eigenlijk pas net klaar zijn. En zo'n belangrijke match kon ik toch niet missen? (wees maar niet bang, de volgende ochtend ben ik drie kwartier eerder begonnen). In het bijzonder nam ik afscheid van Cristina want die zou er twee werkdagen niet zijn. Dit zorgde ervoor dat het nog drukker werd en ze me op Vrijdag helemaal niet konden helpen. Helemaal niets gedaan dus.. Ja wat dingen voor school. Het begon steeds vervelender te worden om vrijwel niets te doen. Maargoed, ik wist dat het binnenkort over was met de pret want dan zou ik alles weten en net zo hard werken als de mensen om me heen. Maandag (Vandaag) zou Cristina er ook nog niet zijn en vanaf Dinsdag word het voor mij volle bak. Oefenen, oefenen, oefenen en daarna echt aan de slag. Mijn eerste indruk van de stage is dat het een heel leerzame periode gaat zijn. Ik heb serieus contact met mensen en het gaat om echte bedragen. Ik denk dat dit ervoor zorgt dat ik er persoonlijk ook anders instaat. Ik hou denk ik gewoon van dit stukje verantwoordelijkheid! Maargoed, het maakte allemaal niet meer uit want het was WEEKEINDE!

Dit weekend zijn we beide dagen uitgeweest. Vrijdag was best leuk maar Zaterdag was dramatisch. We werden geweigerd aan de deuren van de clubs en alle mensen waren 30+.. In Nederland klagen we welleens over de vele blagen (kleine kinderen) die er zijn maar geloof me.. Dit is nog erger!
Op Zondag hebben we niet veel gedaan. Eerst PEC gekeken waarbij me opviel dat het publiek zeer aanwezig was en hun 'de blauwvingers' naar de overwinning hebben geschreeuwd op Feyenoord (Bedankt Boudewijn!). Later die dag won Ajax met 2-0 en omdat de tukkers eerder dat weekeinde al punten had verspeeld sloegen we een klein gaatje. Nou goed mijn dag kon dus niet meer stuk. Tot slot ging ik s'avonds proberen sigaretten te halen. Wat een drama.. Niemand wou geld wisselen en aangezien je alleen nog maar in automaten kon halen wist ik niet wat te doen. Uiteindelijk ben ik naar de Mac gegaan en heb ik een losse hamburger gekocht, van het wisselgeld heb ik vervolgens sigaretten gehaald. Na een wandeling van driekwartier was ik weer thuis. Moe gestreden en ik ben dan ook maar snel mijn bed ingekropen. Klaar voor een nieuwe werkweek.

Nu brei ik er maar een einde aan, want mijn bazin wacht en het word allemaal weer veelste lang. Ik moet dit verslag toch vaker updaten om het goed te houden.. Vertel nu maar de helft in een veelste lange tekst. Nouja ik neem het mezelf niet kwalijk hoor. Zit immers in een leerproces haha!

Met vriendelijke groet,

Lars van Eijden (Exportation Manager BA Vidro)